Embedded Files
Κερί
Κερί
Το κερί παράγεται από τέσσερις κηρογόνους αδένες που βρίσκονται στην κοιλιά των μελισσών.
Εκκρίνεται σε μορφή «λεπιού» το οποίο οι μέλισσες ζυμώνουν και αναμιγνύουν με εκκρίσεις των σιελογόνων αδένων τους και στη συνέχεια το χρησιμοποιούν για το κτίσιμο των κηρυθρών και το σφράγισμα των κελιών γόνου και μελιού. Το χρώμα του κεριού ποικίλει και εξαρτάται από 70 είδη τροφής των μελισσών και από την παλαιότητα των κηρηθρών.
Χημική σύσταση του κεριού (Tulloch, 1980)
Χημική σύσταση του κεριού (Tulloch, 1980)
Υδρογονάθρακες
Μονοεστέρες
Διεστέρες
Τριεστέρες
Υδροξυμονεστέρες
Υδροξυπολυεστέρες
Εστέρες οξέων
Πολυεστέρες οξέων
Ελεύθερα Οξέα
Αλκοόλες
Απροσδιόριστα στοιχεία
Ποιοτικός έλεγχος του κεριού
Ποιοτικός έλεγχος του κεριού
Δεν υπάρχουν νομοθετημένα αγορανομικά κριτήρια για το κερί.
Από την Διεθνή Επιτροπή για το μέλι προτείνονται μακροσκοπικοί, οργανοληπτικοί και φυσικοχημικοί έλεγχοι καθώς επίσης και αναλύσεις για υπολείμματα φαρμάκων
Τα μακροσκοπικά και οργανοληπτικά κριτήρια περιλαμβάνουν τους εξής ελέγχους:
Χρώμα: Από κίτρινο έως κιτρινο-καφέ
Οσμή: Ευχάριστη και να θυμίζει το μέλι
Τεστ μασήματος: Δεν πρέπει το κερί να κολλά στα δόντια
Τεστ θρυμματισμού: Όταν σπάσει το κερί, εσωτερικά πρέπει να είναι λεπτοκοκκώδες να έχει κοφτερές ακμές και δεν πρέπει να εμφανίζει κρυστάλλους.
Τεστ ζυμώματος: Όταν ζυμώνεται (μαλάσσεται) για 10 λεπτά πρέπει να αποκτά πλαστικότητα.
Το κερί χρησιμοποιήθηκε ως φαρμακευτική ουσία για να αντιμετωπιστεί η χρόνια μαστίτιδα, το έκζεμα, τα εγκαύματα, η δερματίτιδα, η θυλακίτιδα, η θηλωμάτωση και τα αποστήματα, η συριά του δέρματος. Παράληλα με τις αλοιφές και τα διάφορα άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα, υπάρχει επίσης και κερί σε σπρέι που δημιουργεί μια λεπτή στοιβάδα πάνω στην πληγή. Το κερί χρησιμοποιήθηκε αρκετά στην οδοντιατρική γιατί διαπιστώθηκε ότι περιορίζει την τερηδόνα και δυναμώνει τα ούλα.
Ρουμάνοι επιστήμονες (Olariu et al, 1983) βρήκαν ότι το κερί που χρησιμοποιούν οι μέλισσες για να καλύψουν το ώριμο μέλι (απολεπίσματα) έχει αντιβιοτικές και συντηρητικές ουσίες με θεραπευτικές ιδιότητες.
BEESWAX
BEESWAX
Beeswax is produced by four kerogen glands located in the bee’s abdomen.
It is secreted is the shape of «scales» which the bees knead and mix with secretions of their salivary glands and then use it for the building of honeycombs and the sealing of the brood cells and honey cells. Wax colour varies and depends on the 70 kinds of bee food and the age of the honeycomb.
Chemical composition of beeswax (Tulloch, 1980)
Chemical composition of beeswax (Tulloch, 1980)
Hydrocarbons
Monoesters
Esters
Triesters
Hydroxymethyl esters
Hydroxypolyesters
Acid esters
Polyester acids
Available acids
Alcohols
Undetermined elements
Quality control of beeswax
Quality control of beeswax
There are no statutory quality control criteria for beeswax.
The International Honey Commission has proposed macroscopic, organoleptic and physico-chemical controls as well as analysis for drug residues.
The macroscopic and organoleptic criteria include the following controls:
Colour: from yellow to yellow-brown
Smell: Pleasant and reminiscent of honey
Chewing test: It should not stick to the teeth
Fragmentation test: When broken, the interior should be fine-grained and sharp-edged with no evedince of crystals.
Kneading test: When kneaded for ten minutes it should acquire plasticity.
Beeswax has been used as a drug to treat chronic mastitis, eczema, burns, dermatitis, folliculiis, papillomatosis and abscesses, and syria skin. Alongside ointments and various other pharmaceutical preparations, there is also a wax sprey that creates a thin layer on the wound. Beeswax is extensively used in dentistry as it was shown to control caries and strengthen the gums.
Romanian scientists (Olariu et al, 1983) found that the wax bees use to cover mature honey (scaling) contains antibiotic and preservative substances with therapeutic properties.
Page updated
Google Sites
Report abuse